O wybór nazwiska zapyta narzeczonych urzędnik stanu cywilnego w trakcie obowiązkowej wizyty w urzędzie. Muszą oni wówczas zadeklarować jakie nazwisko będzie nosiło każde z nich oraz jak będą się nazywały ich dzieci. Do wyboru jest naprawdę mnóstwo możliwości.

Własne, małżonka czy dwuczłonowe?

Przyszli małżonkowie mogą pozostać przy własnych nazwiskach rodowych (tych, które nosili przed ślubem), zdecydować się na jedno nazwisko (narzeczona może przyjąć nazwisko przyszłego męża lub na odwrót) lub też połączyć swoje nazwiska. Można również całkowicie je zmienić (ale tylko z ważnego powodu, np. gdy obecne jest obraźliwe).

Dzieci mogą nosić nazwisko matki, ojca, ich wspólne lub również dwuczłonowe. Decyzję o tym podejmuje się także na spotkaniu w USC. Wybierając się do Urzędu dobrze więc przemyśleć sprawy nazwiska - co prawda ustalenia można zmienić, ale tylko w ważnych przypadkach (do których zwykła chęć zmiany nie jest zaliczana).

Nazwisko dwuczłonowe, czy jednoczłonowe?

Kiedy warto pozostać przy swoim nazwisku lub zdecydować się na nazwisko dwuczłonowe? Najczęściej w sytuacjach, kiedy posiadane nazwisko podkreśla długie tradycje rodzinne (np. przynależność do rodziny szlacheckiej – Radziwiłł, Potocki) lub osoba je nosząca jest kojarzona z tym konkretnym nazwiskiem (np. pisarka, doktorzy, profesorowie, malarze itp.). Zmiana nazwiska utrudniłaby im dalszą działalność (nie byliby identyfikowani ze swoimi wcześniejszymi pracami), często więc dodaje się jedynie drugi człon lub pozostaje przy własnym, rodowym.

Co ważne, osoby mające nazwisko dwuczłonowe, a chcące przyjąć nazwisko współmałżonka muszą zrezygnować z jednego członu (nie można mieć bowiem nazwiska składającego się z trzech członów). Podczas wizyty w USC jest również możliwość „poprawy” nazwiska np. w zakresie pisowni lub formy (męskiej lub żeńskiej).