Dobra organizacja, przemyślany układ i piękny wystrój to obowiązkowe elementy sali weselnej. Jak przygotować ją na zabawę oraz posiłki i na co trzeba zwrócić uwagę, by wszyscy weselnicy czuli się w niej dobrze?

Ustawienie stołów

O ustawieniu stołów najczęściej decyduje wielkość i kształt sali, jednak zanim wybierze się jakieś rozwiązanie (które sprawdziło się na innym weselu lub doradzili go znajomi), warto skonsultować swoje pomysły z właścicielami. Z pewnością to nie pierwsze ich wesele i będą mogli doradzić optymalne rozstawienie lub wprowadzić korekty w wybranym przez Narzeczonych układzie. Nie zawsze bowiem to, co sprawdziło się u innych, sprawdzi się również w wybranym wnętrzu.

Wybierając ustawienie stołów trzeba mieć na uwadze to, że każdy z gości chciałby widzieć Parę Młodą oraz funkcjonalność całej konstrukcji. Kelnerzy i obsługa muszą mieć wystarczająco dużo miejsca by swobodnie poruszać się po sali, a goście nie powinni siedzieć przy kuchni, toalecie i innych miejscach, w których będzie panował wzmożony ruch i hałas. Każdy z gości powinien mieć również swobodny dostęp do swojego miejsca, by wyjście na parkiet nie wymagało przeszkadzania innym osobom.

W zależności od ilości osób zaproszonych na wesele stoły można ustawić w formie litery T (gdzie przy krótszym boku jest miejsce dla Pary Młodej, świadków i rodziców), w formie litery E (tutaj Nowożeńcy siedzą przy dłuższym boku z rodzinami) lub w formie litery C (Młodzi w środku, goście po bokach). Często z powodu braku miejsca robi się tzw. wysepki – osobne, najczęściej owalne stoły na kilka – kilkanaście osób, które są rozsiane po całym pomieszczeniu i jeden główny stół dla Nowożeńców. Nie wypada jednak, by część gości siedziała w osobnym pomieszczeniu – jeżeli nie mieszczą się na głównej sali, może warto poszukać czegoś większego?

Jak usadzić gości ?

Kiedy Młodzi podejmą już decyzję o ustawieniu stołów pojawia się problem jak rozsadzić gości, by wszyscy dobrze się czuli i świetnie bawili. Można zrobić to tradycyjnie, dzieląc salę na część Panny Młodej i Pana Młodego i sadzając rodziny razem. To rozwiązanie ma jednak jeden mankament – jeżeli Młodzi chcą by rodziny się poznały i zaprzyjaźniły, wówczas przy takim układzie nie będzie to możliwe. Drugim stosowanym rozwiązaniem jest podział według wieku – sala weselna dzieli się na tą dla młodych (z obu rodzin) i tą dla starszych. Zaletą takiego podziału jest to, że osoby w podobnych latach mogą mieć podobne zainteresowania i podobnie się bawić. Łatwiej im również nawiązać kontakt i prowadzić rozmowę. Niestety, również i tutaj mogą się pojawić problemy – łatwo kogoś obrazić przypisując go do „starszej” części, a nawet usadzenie razem osób w tym samym wieku nie zagwarantuje, że będą miały ze sobą o czym rozmawiać.

Podjęcie decyzji o sposobie usadzenia gości to nie koniec problemu – każdemu z nich trzeba przypisać konkretne miejsce. Co prawda niektórzy nie oznaczają imiennymi karteczkami miejsc, pozwalając gościom samodzielnie wybierać, ale często prowadzi to do nieporozumień (np. kiedy idąca na końcu najbliższa rodzina nie ma gdzie usiąść, bo pozostały tylko pojedyncze stołki lub gdy ktoś jest niezadowolony z powodu miejsca jakie sobie „wywalczył”). Oznaczanie imiennie jest znacznie lepszym rozwiązaniem – goście spokojnie mogą wejść, rozebrać się, mając pewność, że każdy znajdzie swoje miejsce w znanym gronie.

Ustalony układ trzeba dobrze przemyśleć. Nie sadza się razem osób o odmiennych, skrajnych poglądach, bo grozi to awanturą, oraz osób które się nie lubią, nie tolerują lub w przeszłości miały jakieś konflikty. Przygotowując plan stołów trzeba również zastanowić się, czy osoby siedzące razem się znają i czy będą miały wspólne tematy do rozmowy – nic tak nie uprzykrza wesela jak brak możliwości porozmawiania ze znajomymi. Każde miejsce powinno być opisane w sposób który nie budzi wątpliwości (nie piszmy ciocia Kasia, jeżeli mamy trzy ciocie o tym imieniu). Plan stołów z imionami wywiesza się na tablicy przy wejściu, tak by każdy mógł się odnaleźć. Państwo Młodzi mogą pomagać i prowadzić gości do stolików.

Parkiet dla tancerzy

Tańce na każdym weselu to obowiązkowy punkt programu – zaczynają Nowożeńcy od pierwszego wspólnego tańca, który otwiera parkiet dla innych par. Sala taneczna powinna być oddzielona od sali głównej – pozwoli to uniknąć przypadkowych katastrof przy zderzeniu z kelnerem niosącym posiłki lub – w dalszej części wesela – przewrócenia stołu, krzesła lub innych mebli. Parkiet powinien być wystarczająco duży by zmieściła się większość weselników. Oczywiście, nigdy nie tańczą wszyscy na raz, ale trzeba przewidzieć, że przynajmniej 50% osób może się znaleźć w jednej chwili na parkiecie. Zbyt mała salka grozi podeptaniem i obijaniem łokciami innych par, a to sprawia, że ochota na zabawę szybko mija. A przecież nie o to chodzi.

Dekoracje sali

Sposób udekorowania zależy od gustu i oczekiwań Państwa Młodych. Przyjęło się, że dekorowany jest stół, przy którym siedzą Nowożeńcy, sala do tańczenia oraz sufit. Nie należy jednak zapominać o niewielkich dekoracjach na pozostałe stoły, tak by również goście mogli poczuć się odświętnie. Tu jednak warto zrezygnować z nadmiaru - bukiety nie powinny być zbyt duże, by nie zasłaniać osób siedzących naprzeciwko i nie utrudniać nawiązywania rozmów, a wykorzystane do ich stworzenia kwiaty nie mogą się obsypywać do potraw. Dobranie odpowiednich dekoracji można zlecić kwiaciarni przygotowującej wiązankę lub właścicielom sali. W weselnych dekoracjach dominują oczywiście pastelowe i ciepłe barwy oraz symbole miłości i małżeństwa (serca, gołąbki, obrączki).

Salę do tańca warto udekorować jedynie na górze (sufit, belki podsufitowe), by szalejący na parkiecie tancerze nie zaplątali się w dekoracje i nie zrobili sobie krzywdy. Mile widziane są dodatkowe efekty świetlne (kule dyskotekowe, stroboskop, kolorowe światła).